Auteur: Robin Schaper
Vorige week kopten de landelijke media dat veehouders in de Achterhoek dreigbrieven hadden ontvangen. Het zou mogelijk gaan om tientallen veehouders, waarvan drie aangifte hadden gedaan bij de politie. De Producenten Organisatie Varkenshouderij sprak van “brute acties van extremisten” en Europarlementariër Annie Schreijer-Pierik, zelf ook veehouder, pleitte ervoor om internationale opsporingsinstanties in te zetten om de afzenders te traceren. Het snel handelen tegen dit soort “extremistische incidenten” uit de hoek van “radicale dierenactivisten” moest volgens haar hoog op de agenda van de nieuwe Europese Commissie in Brussel komen te staan. Ze had al met minister Grapperhaus van Veiligheid en Justitie gesproken en hij was ook van plan zich hard te maken voor een Europese aanpak.
Schokkende brief
Toen ik dit las was ik uiteraard benieuwd wat voor schokkends mijn mede-vegans in hun dreigbrieven hadden gezet. De veehouders waren overduidelijk doodsbang, dus dat moesten behoorlijk intimiderende brieven geweest zijn. Ik heb daarom alle artikelen over dit onderwerp opgezocht om een compleet beeld te krijgen van de dreigbrieven. Maar tot mijn verbazing bleek dat de veehouders maar één brief openbaar hadden gemaakt. En brief is een groot woord, het was een handgeschreven briefje in het Engels met één regel tekst: “Think about veganism. Would you like to live as these cows? Jesus wasn’t traditionalist, don’t be too.”
Aan de ene kant ben ik enorm onder de indruk dat één Godvrezende vegan met een voorkeur voor korte briefjes zoveel commotie heeft weten te genereren. Maar aan de andere kant ben ik zwaar teleurgesteld in elke journalist die ervoor heeft gekozen om hier een serieus artikel over te schrijven in plaats van simpelweg tegen de veehouders te zeggen: “Dit is geen dreigbrief, stel je niet zo aan.” Of in de woorden van de veehouders zelf: #DoesNormaal.
Ik wil als vegan trouwens wel even m’n excuses aanbieden voor de briefjes. Ik denk dat de meeste vegans het met me eens zullen zijn dat een handgeschreven briefje met één regel tekst een erg karige manier is om veganisme aan te prijzen. We kunnen beter. Persoonlijk had ik een boek of documentaire over veganisme cadeau gedaan en er een mand vol met heerlijke vegan producten bij gegeven, zoals de recent in Nederland gelanceerde Beyond Meat Burgers en vegan Magnums. Minimalisme is mooi, maar als je mensen wil overtuigen mag je best wat meer uitpakken.
Lees ook: Top 10 vleesvervangers voor vleesliefhebbers
Erkenning van dierenmishandeling
Maar de grote vraag is natuurlijk, waarom zien veehouders geen verschil tussen een low-budget handgeschreven flyer en een dreigbrief? Dat is namelijk heel opmerkelijk.
Het is duidelijk dat ze zich niet bedreigd voelen omdat iemand ze heeft gevraagd om veganisme te overwegen of om een voorbeeld aan Jezus te nemen. De enige zin die eventueel als bedreiging opgevat kan worden is de vraag of ze als koeien zouden willen leven. Maar als ze dat als bedreiging zien, wat zegt dat over hoe ze de koeien behandelen?
Is dat niet gewoon een erkenning van dierenmishandeling? Ik bedoel, als je mensen met katten in huis vraagt of ze als kat zouden willen leven dan zouden velen van hen gewoon ja zeggen. We weten allemaal wat voor leven katten leiden. Niemand zou zo’n vraag als een bedreiging opvatten. Maar vraag een melkveehouder of hij zou willen leven als een koe en hij voelt zich opeens bedreigd.
Ik denk dat dat komt omdat melkveehouders dondersgoed beseffen wat ze koeien aandoen. In tegenstelling tot wat ons als kinderen verteld is geven koeien niet zomaar melk. Koemelk is moedermelk, bedoeld voor hun kalfjes. De melkindustrie draait om het zwanger maken van koeien, het weghalen van hun kalfjes en het aftappen van hun moedermelk. In vier jaar tijd zijn ze 36 maanden zwanger en worden ze 40 maanden meerdere keren per dag door melkmachines gemolken, terwijl hun kinderen verkocht worden aan de vleesindustrie. Na die vier jaar zijn ze pas op een kwart van hun natuurlijke leven, maar hun melkproductie gaat omlaag, dus gaan ook zij naar het slachthuis, hun kinderen achterna.
Als je dat weet is het niet gek dat een melkveehouder de vraag of hij zou willen leven als zo’n koe als bedreiging opvat. Kan je je voorstellen dat je hele leven in het teken staat van het produceren van moedermelk voor de persoon die je keer op keer zwanger maakt en je kinderen laat doden? Wat voor definitie van dierenmishandeling moeten we hanteren willen “melkkoeien” er niet onder vallen? En dat geldt overigens ook voor alle andere dieren in de veehouderij. Als het geen dierenmishandeling is om dieren ter wereld te brengen puur en alleen om ze te doden, wat is dan wel dierenmishandeling?
Terugkrabbelen
Natuurlijk kunnen veehouders terugkrabbelen door te zeggen dat het toch geen dreigbrieven zijn, maar dat ze zich bedreigd voelen simpelweg omdat er dierenactivisten op hun terrein zijn geweest om de briefjes achter te laten. Ze kunnen zeggen dat ze vrezen voor een herhaling van de actie in Boxtel. Maar is dat niet ook een bekentenis? Want wat is er feitelijk in Boxtel gebeurd? Dierenactivisten zijn een stal binnengegaan, hebben de dieren gefilmd, en zijn door de politie meegenomen. Ze hebben niemand bedreigd, ze hebben geen geweld gebruikt en ze hebben geen schade aangericht. Ze kwamen om in de stal te filmen en dat hebben ze gedaan, als dat is waar veehouders bang voor zijn bevestigen ze dan niet juist dat wat er in hun stallen gebeurt niet oké is?
Terechte angst
Ik denk dat de echte reden dat veehouders zich bedreigd voelen niet is omdat ze vrezen dat hen iets zal worden aangedaan. Ik denk dat hun echte angst is dat wij ons als consumenten gaan realiseren dat dierenmishandeling geen randverschijnsel is in de veehouderij, maar de kern, en dat we massaal over zullen stappen op plantaardige producten. En volgens mij is die angst terecht.
Lees ook: Honderden steunbetuigingen voor Boxtel-dierenactivisten
